Aankomst en Swahilicursus

Karibuni! (Welkom/Hallo in het Swahili)


31 Augustus ben ik dus echt naar Tanzania gegaan! Joehoe!
Eerst moest ik 8,5 uur vliegen naar Kilimanjaro Airport, daar kon ik gewoon in het vliegtuig blijven zitten terwijl anderen eruit gingen en nieuwe mensen er weer bij kwamen, chill! Na deze stop van ongeveer 1 uur, vloog ik verder naar Dar es Salaam, dat nog eens 1 uur duurde. Dus in totaal was ik 10,5 uur in het vliegtuig! Maar ik heb me niet verveeld hoor: ik heb films gekeken, puzzels gemaakt, gegeten (ik kreeg 2 maaltijden! :P), en een beetje geslapen. :)

Na het landen in Dar es Salaam, kwam het spannendere stukje van de reis. Ik had mijn verblijfsvisum nog niet… Ik had wel de betaalbon van mijn visum, maar het was nog niet zeker of ik daarmee langs de douane kon komen of dat ik een toeristenvisum moest kopen... Gelukkig ging het helemaal goed en kon ik langs de douane komen met alleen de betaalbon! En het ging ook nog best wel snel! :D
Ik werd opgehaald door Melissa, bij wie ik deze 2 weken heb gelogeerd. Zij en haar man, Scott, werken bij SIL in Dar es Salaam.

Maandag 3 september begon de Swahilicursus! Ik heb afgelopen jaar al Swahili op de universiteit geleerd, maar ik wilde graag de grammatica herhalen en het spreken oefenen. De cursus duurde 8 dagen, met elke dag 3 uur les, en was in het kantoor van SIL. Ik ben blij dat ik nog een aantal uur les heb gehad! Ik kon ook meteen mijn Swahili oefenen ‘in het echt’ (ik bedoel: niet met de docent). Ik werd bijna elke dag naar het kantoor gebracht en weer opgehaald door een bajaji (zie foto), dus met de bajajichauffeur heb ik al een aantal gesprekjes in het Swahili gehad!

Het duurde ongeveer een half uur tot drie kwartier om naar het kantoor te rijden. Het ligt aan het verkeer hoe lang het duurde… Vaak was er een lange file, dat kwam niet per se doordat er veel auto’s waren (die zijn er wel), maar eerder door de politie! Op de grote wegen staan verkeerslichten, maar die worden niet altijd gebruikt, er staat dan een politieagent die het verkeer regelt (vertrouwen ze de verkeerslichten niet…?). En om een of andere reden is er minder file wanneer de verkeerslichten gebruikt worden dan wanneer een politieagent het verkeer regelt… Haha! Als je op een pikipiki (=moter) of in een bajaji rijdt, kun je vaak nog wel langs de stilstaande auto’s of op de weg naast de grote weg rijden (die helaas niet overal geasfalteerd is en dus veel bulten en kuilen heeft, zoals trouwens alle onverharde wegen hier). Ook zijn er veel daladala’s op de weg, de naam van deze minibussen komt waarschijnlijk van het woord ‘dollar’. Als je ziet hoeveel mensen er soms in een daladala zitten, lijkt het net alsof men hier niet weet wat ‘vol’ betekent, haha!

Elke dag bleef ik op het kantoor om te lunchen. Het eten werd gemaakt door een paar Tanzaniaanse vrouwen, dus elke dag at ik rijst met vlees en groenten, en soms ook met aardappelen of bakbananen (dat net als aardappelen smaakt, haha). Tanzanianen eten veel rijst en ook veel ugali. Ugali is een soort pap dat gemaakt wordt van maismeel en soms van millet- of sorghummeel (millet en sorghum zijn twee andere zetmeelrijke gewassen die in Afrika voorkomen). Ik heb nog geen ugali gegeten, hopelijk ga ik dat nog doen! Ook voor bij de koffie/thee werden typische Tanzaniaanse dingen gemaakt, echt heel lekker! Bijvoorbeeld sambusa (soort filodeeg gevuld met groente of vlees, zie foto) en kitumbua (dit is gemaakt van rijstmeel, ik vind het een beetje zoals oliebollen smaken).

Vandaag moet ik mijn koffer weer inpakken, want morgenochtend ga ik naar Musoma! Maandag begint mijn stage daar! Ik ga samen met mijn stagebegeleider, Rebekah, reizen. Gezellig! We moeten eerst naar Mwanza vliegen en daarna met de taxi naar Musoma rijden. We hopen daar met het middageten aan te komen!

Doei!